Το πρώτο που σίγουρα χρήζει διερεύνησης - διευκρίνισης, είναι η ονομασία του παιχνιδιού. Ως γνωστόν, «Ελευσίς» είναι η αρχαιοελληνική ονομασία του προαστίου των Αθηνών, της Ελευσίνας. Με δεδομένο ότι τα πασίγνωστα μυστήρια που λαμβάνανε χώρα κατά την αρχαιότητα στην εν λόγω περιοχή, αποτελούν βασικό μέρος της υπόθεσής του, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για την απόδοση της εν λόγω ονομασίας στην αγγλική γλώσσα. Ομόηχη λέξη όμως αποτελεί -στα ελληνικά- και η «έλευσις», ο ερχομός δηλαδή κάποιου προσώπου, γεγονότος κτλ. Ακριβώς επειδή η εξέλιξη της ιστορίας φέρει σαφείς συσχετισμούς και με αυτή την έννοια, το λογοπαίγνιο που προφανώς σκέφτηκαν οι δημιουργοί του τίτλου κρίνεται απολύτως εύστοχο και δικαιολογείται πλήρως από τα γεγονότα.
Το ονοματεπώνυμο του πρωταγωνιστή μας είναι παντελώς άγνωστο. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι λαμβάνει ένα γράμμα από τη μητέρα του, που τον καλεί να την επισκεφτεί στα πάτρια εδάφη της Ελλάδας, προκειμένου να τον πληροφορήσει για ορισμένα γεγονότα που σχετίζονται με τον, προ αρκετών ετών, θάνατο του πατέρα του. Όντας σε έναν επαρχιακό χωματόδρομο κατά τη διάρκεια της νύχτας και περνώντας δίπλα από ένα παλαιό χωριό, ο ήρωάς μας πέφτει θύμα ατυχήματος, καθώς ένας μεγάλος βράχος κατρακυλάει από μία βουνοπλαγιά και προσκρούει στο αυτοκίνητό του, καθιστώντας αδύνατη τη συνέχιση της πορείας του.
Αναπόφευκτα, επόμενο βήμα του είναι να αναζητήσει βοήθεια στο παρακείμενο χωριό. Φτάνοντας εκεί όμως, το πρώτο που συναντά είναι μία γυναίκα που βρίσκεται κλειδωμένη μέσα σε ένα σπίτι και η οποία τον πληροφορεί ότι «εκείνοι» θα επιστρέφουν σύντομα, οπότε πρέπει να βιαστεί να την ελευθερώσει. Ποιοι είναι εκείνοι; Γιατί κρατάνε όμηρο τη νεαρή γυναίκα; Γιατί επικρατεί πλήρης ερημιά στο χωριό; Αυτά και αρκετά ακόμη ερωτήματα θα καλεστούμε να απαντήσουμε κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής μας στο εγκαταλελειμμένο χωριό και στις γύρω περιοχές.
Το σενάριο προφανέστατα δε διακρίνεται για την πρωτοτυπία του. Το έχουμε ξαναδεί, σχεδόν με πανομοιότυπο τρόπο, σε άλλα παιχνίδια του παρελθόντος. Πάντα όμως μία σκοτεινή ιστορία μυστηρίου κρύβει ενδιαφέρον και εκπλήξεις, πόσω μάλλον όταν εξελίσσεται στην ελληνική επαρχία, οπότε και εμείς έχουμε έναν παραπάνω λόγο να την παρακολουθήσουμε.
Η ατμόσφαιρα και τα γραφικά είναι αναμφισβήτητα τα δυνατά σημεία του παιχνιδιούΟΠΤΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ
Στην είδηση περί του “The Vanishing of Ethan Carter”, της Πολωνικής People Can Fly, έγραφα ότι πιθανότατα θα προλάβαινε το επόμενο Sherlock Holmes παιχνίδι, όντας το πρώτο που θα χρησιμοποιούσε την Unreal Engine 3. Υπολόγιζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο, που ήταν η Nocturnal Works. Έτσι λοιπόν, το “Eleusis” είναι ο τίτλος που μεταφέρει την εν λόγω μηχανή γραφικών στα χωράφια των παιχνιδιών περιπέτειας και το πραγματοποιεί με τρόπο που προκαλεί τον θαυμασμό μας. Μπορεί η αρχική εμφάνισή της να έγινε προ 15 ολόκληρων ετών, με το αλησμόνητο Unreal, της Epic Games, αλλά από τότε η εν λόγω engine έχει ενσωματώσει πλήθος νέων δυνατοτήτων, που την καθιστούν ικανή να αποδώσει τοποθεσίες, χαρακτήρες και εφέ με περίσσια λεπτομέρεια και ικανοποιητικότατο αποτέλεσμα. Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι μέσα σε αυτές τις προσθήκες περιλαμβάνεται και η υποστήριξη του DirectX 11 πρωτοκόλλου -το οποίο υιοθετεί το παιχνίδι-, με τις Global Illumination και Tesselation λειτουργίες να δίνουν το παρόν, τότε γίνεται αντιληπτό ότι ειδικά για τα δεδομένα των adventure games, ανάλογο προηγούμενο δεν έχει υπάρξει.
Φυσικά δε θα μπορούσαν να υπάρξουν πιο κατάλληλοι developers για να αποδώσουν πειστικά και ατμοσφαιρικά την εικόνα ενός ερημωμένου, πετρόκτιστου, χωριού της Ελλάδας, από μία ομάδα Ελλήνων σχεδιαστών. Τόσο η εξωτερική εμφάνιση των διαφόρων κτιρίων, όσο και οι λεπτομέρειες στο εσωτερικό τους, όπως τα χαλιά, τα διάφορα κουζινικά σκεύη, οι τενεκέδες λαδιού, αλλά και η συνολική διαμόρφωση σπιτιών και τοπικών καταστημάτων, θα θυμίσουν σε καθέναν από εσάς που διαθέτει κάποιο εξοχικό στην επαρχία εικόνες από το μέρος που προέρχεται, ή συνηθίζει να επισκέπτεται πού και πού. Η αποτύπωση είναι εκπληκτικά επιτυχημένη και πραγματικά ένιωσα τόσο οικεία στο περιβάλλον του “Eleusis”, που με απορρόφησε πλήρως στον κόσμο του, μεταφέροντάς μου την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε ένα από τα πάμπολλα μικρά χωριά που εντοπίζονται στην περιφέρεια της χώρας μας. Κι όπως σε κάθε τέτοιο οικισμό, έτσι δε θα μπορούσαν να λείπουν κι από τον συγκεκριμένο το νεκροταφείο, το αρχοντικό του δημάρχου, κάποιες καλύβες, αλλά κι ορισμένες άλλες, πιο δυσπρόσιτες, τοποθεσίες, που κρύβουν τα μυστικά τους, όπως ένα μικρό αρχαίο θέατρο. Σε καθένα από τα παραπάνω φτάνουμε ακολουθώντας τα μικρά μονοπάτια που υφίστανται, έχοντας κατά νου να μη χάσουμε κάποια διακλάδωση που εκείνα κάνουν. Σύμμαχός μας σε αυτό θα είναι και η λάμπα που αποκτούμε από ένα σημείο κι έπειτα, που άλλωστε καθιστά μάλλον περιττή τη χρήση του φακού που εξοπλίζουμε με μπαταρίες στη συνέχεια. Με δεδομένο ότι η περιπέτεια λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της νύχτας, συνοδεία βροχής για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα, καταλαβαίνετε ότι το κλίμα της αγγίζει το άψογο, χάνοντας μόνο σε ένα σημείο που δε προσέξανε ιδιαίτερα οι δημιουργοί και στο οποίο θα αναφερθούμε στη συνέχεια.
Από ηχητικής άποψης, το αποτέλεσμα είναι μέτριο. Η παρουσία speech είναι ελάχιστη και φωνές ακούμε μόνο κατά τη διάρκεια των ελαχίστων διαλόγων που υφίστανται, καθώς οι σκέψεις του πρωταγωνιστή αποδίδονται μόνο σε γραπτή μορφή. Έχω δηλώσει κατά το παρελθόν ότι ενώ κάτι τέτοιο επί της ουσίας είναι σωστό και ρεαλιστικό, εντούτοις θα μπορούσε να γίνεται μία μικρή παρατυπία και να ακούμε τα συμπεράσματα του ήρωά μας έπειτα από κάθε ενέργειά του. Ειδικά στο “Eleusis”, όπου η παρουσία τρίτων προσώπων είναι σχεδόν μηδαμινή, νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα ήταν απαραίτητο. Παρήγορο πάντως είναι ότι οι Joshua Sims και Tamara Ryan, που δανείζουν τις φωνές τους στους δύο χαρακτήρες που ομιλούν, τα καταφέρνουν καλά στο voice acting.
Ακόμη πιο άστοχη επιλογή εντοπίζεται στον τομέα της μουσικής, αφού αυτή είναι σχεδόν εξ’ ολοκλήρου απούσα, πλην λιγοστών περιπτώσεων. Έτσι, ενώ εντοπίζονται μέρη και καταστάσεις όπου η μουσική υπόκρουση θα ενίσχυε αισθητά την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, προς απογοήτευσή μας. Θεωρώ μάλιστα ότι τα δύο κομμάτια που αντίστοιχα παίζουν στην εισαγωγική οθόνη αλλά και κατά την ολοκλήρωση του παιχνιδιού, θα είχαν άνετα θέση κατά τη διάρκεια των τεκταινομένων, οπότε απορώ γιατί δεν υπήρξε η σκέψη της ενσωμάτωσής τους από την τριάδα των δημιουργών.
Νύχτα, νεκροταφείο και βροχή. Και γαμώ τους συνδυασμούς...!
Το “Eleusis“ ανήκει στην κατηγορία των 1st person 3D adventure games, οπότε ο χειρισμός του γίνεται μέσω της ταυτόχρονης χρήσης πληκτρολογίου και ποντικιού. Το δεύτερο ελέγχει την κίνηση της κάμερας, αλλά και τη δράση μας επί των διαφόρων αντικειμένων. Η κίνηση του χαρακτήρα που ελέγχουμε πραγματοποιείται μέσω των W, A ,S, D πλήκτρων, με το F χρησιμοποιούμε τον φακό, με το L αναβοσβήνουμε τη λάμπα, ενώ κρατώντας πατημένο το αριστερό Shift τρέχουμε και με το Ctrl σκύβουμε. Το inventory μας το εμφανίζουμε με το πλήκτρο I και με το J αποκτούμε πρόσβαση στο σημειωματάριο του πρωταγωνιστή, για να διαβάζουμε τις πολύ χρήσιμες παρατηρήσεις που καταγράφει. Τέλος, τον χάρτη –τον οποίο αργούμε χαρακτηριστικά να αποκτήσουμε, ενώ η μορφή του προσωπικά απέτυχε να μου τον καταστήσει χρήσιμο- τον συμβουλευόμαστε πατώντας το Μ. Σημειώστε ότι δε μπορούμε να σώσουμε την πρόοδό μας οποτεδήποτε εμείς το θελήσουμε, καθώς εφαρμόζεται η τακτική των auto saves, μετά από κάποιο σημαντικό γεγονός, ή κατόπιν της απόκτησης ενός αντικειμένου (πλην μίας περίπτωσης, όπου κακώς δε συμβαίνει αυτό), λαμβάνοντας ευτυχώς ξεχωριστή θέση το καθένα.
ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ;
Το παιχνίδι χωρίζεται σε τρία κεφάλαια και η πρόοδός μας βασίζεται εξ’ ολοκλήρου στην εύρεση - επίσκεψη των διαφόρων χώρων εντός και στα πέριξ του χωριού και στην απόκτηση και χρήση αντικειμένων. Αυτός είναι και ο λόγος που περιλαμβάνει αρκετό πήγαινε-έλα μεταξύ των διαφόρων τοποθεσιών, κάτι που, ειδικά στην αρχή, οπότε και δεν έχουμε καταφέρει να αποτυπώσουμε καλά στη μνήμη μας πού βρίσκεται τι, είναι ικανό να μας κουράσει ελαφρά, ή να μας κάνει να νιώσουμε ότι χανόμαστε.
Καλώς ή κακώς, η εξέλιξη είναι αυστηρά γραμμική και το αντικείμενο που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά είναι μοναδικό, οπότε καλούμαστε να ανακαλύψουμε με προσοχή πού βρίσκεται, μέσα από ένα αρκετά μεγάλο εύρος χώρων, δίχως την παραμικρή βοήθεια μέσω της ύπαρξης και χρήσης ενός hotspot indicator. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από μέρους μας στην παρατήρηση κάθε αντικειμένου, ώστε να μη προσπεράσουμε κάποιο σημείο από το οποίο πρέπει να αποκτήσουμε κάτι. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η εύρεση δεν είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς δεν είναι κρυμμένα ή δύσκολα εντοπίσιμα, με μία εξαίρεση (ΠΡΟΣΟΧΗ, αναγκαστικά ακολουθεί μικρό SPOILER. Αν δε θέλετε να το διαβάσετε, πηγαίνετε στην επόμενη παράγραφο): Κάποια στιγμή καλούμαστε να βρούμε πέντε κομμάτια ενός πέτρινου πιάτου, τα οποία είναι θαμμένα στην ύπαιθρο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περιφερόμαστε συνεχώς από εδώ κι από εκεί, ψάχνοντας να βρούμε τα σημεία στα οποία βρίσκονται. Εκτός του ότι η διαδικασία επιφέρει πάγωμα της δράσης, ενδεχόμενη αποτυχία να εντοπίσουμε επί ώρα κάποιο από αυτά, δημιουργεί μεγάλο εκνευρισμό. Είναι τουλάχιστον άχαρο να έχεις καταλάβει τι πρέπει να κάνεις και να μη μπορείς να το πράξεις, ακριβώς επειδή δεν καταφέρνεις να ανακαλύψεις ένα εξ’ αυτών των σημείων. Θα μπορούσε η υλοποίηση του εν λόγω “γρίφου” να είναι καλύτερη.
Μια και ο λόγος περί γρίφων, ουσιαστικά δεν υφίσταται ούτε ένας ο οποίος θα σας δυσκολέψει, καθώς η χρήση κάθε αντικειμένου είναι απολύτως λογική και την έχουμε σκεφτεί ακόμη και πριν καν τα εντοπίσουμε, αναλόγως του ποια τοποθεσία θα επισκεφτούμε πρώτα. Μοναδική tricky κατάσταση ενδεχομένως θα αποτελέσει ο τρόπος με τον οποίο θα εισέλθετε στο σπίτι του δημάρχου του χωριού, αλλά κι αυτό ο έμπειρος παίκτης αργά ή γρήγορα θα το εντοπίσει. Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των αντικειμένων που αποκτούμε είναι κλειδιά, που μας επιτρέπουν την πρόσβαση σε χώρους που μέχρι τότε είναι κλειδωμένοι. Όταν φτάνουμε σε έναν χώρο από τον οποίο πρέπει να αποσπάσουμε κάτι, το παιχνίδι δε μας αφήνει να φύγουμε, αν δε το πράξουμε πρώτα αυτό, διευκολύνοντας έτσι την αποστολή μας. Έχετε επίσης υπόψη σας ότι είναι πάρα πολλά εκείνα τα αντικείμενα που μπορούμε να σηκώσουμε – κουνήσουμε χωρίς να αποθηκεύονται στο inventory μας, με συνέπεια να μη παίζουν τον παραμικρό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Οι συμπατριώτες μας πάντως δε στερούνται χιούμορ...ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
Η διάρκεια του “Eleusis” είναι μικρή και εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο γρήγορα θα εντοπίσει ο παίκτης πού βρίσκονται όσα του χρειάζονται για να πάει παρακάτω. Ως μέσο διάστημα απασχόλησης θα έδινα τις 4-5 ώρες, χωρίς να αποκλείεται να το ολοκληρώσει κάποιος σε αρκετά συντομότερο διάστημα. Μέσα σε αυτές τις ώρες, λογικό είναι να περιμένετε συνεχώς να κάνει την παρουσία του το στοιχείο του τρόμου, καθώς το παιχνίδι περιγράφεται ως “indie horror adventure game”. Κάτι τέτοιο όμως δυστυχώς δε συμβαίνει ποτέ κι εκεί είναι που αστόχησαν σοβαρά οι δημιουργοί του, όπως ανέφερα παραπάνω. Οι διάφοροι χώροι, η ατμόσφαιρα που επικρατεί αλλά και η θεματολογία της περιπέτειας, δίνανε άπλετο χώρο για ενίσχυση του στοιχείου του τρόμου. Αυτό είναι κάτι που, σύμφωνοι με τους ιδίους, σκοπεύουν να διορθώσουν με το επερχόμενο 1.2 update (αυτή τη στιγμή ο τίτλος βρίσκεται στην 1.1 version). Η δήλωση αυτή με έκανε να σκεφτώ αν θα έπρεπε να καθυστερήσω την παρούσα παρουσίαση, ώστε να περιμένω να ενσωματωθούν και τα νέα στοιχεία στο gameplay. Τελικώς όμως αποφάσισα να ανεβάσω το review, υποσχόμενος ότι θα υπάρξει περαιτέρω ενημέρωσή σας, όταν αυτό γίνει πραγματικότητα.
Κάτι άλλο που οφείλω να τονίσω, είναι ότι πάνω που αρχίζει να παίρνει μπρος η ιστορία, ανεβάζοντας τον δείκτη του ενδιαφέροντος, δια μέσου των εξελίξεων, το παιχνίδι φτάνει στο φινάλε του, μάλλον λίγο βιαστικά. Δίνει μεν μία ικανοποιητική εξήγηση των συμβάντων και μας προσφέρει τη δυνατότητα να επιλέξουμε το τέλος, αλλά δημιουργεί το συναίσθημα ότι κλείνει απότομα και χωρίς να επενδύσει πάνω σε όσα έχουν προηγηθεί, ώστε να απογειώσει την ιστορία. Αξιόλογο πάντως είναι ότι στις λίγες ώρες που διαρκεί η περιπέτεια, οι τρεις συμπατριώτες μας κατάφεραν να ενσωματώσουν στοιχεία από τη μυθολογία, τη μηχανική αλλά και τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, υπό μορφή πληροφοριών που βρίσκουμε καταγεγραμμένες σε διάφορα βιβλία. Μέρος των πληροφοριών αυτών αποβαίνουν χρησιμότατες, καθώς σχετίζονται με τα γεγονότα που εξελίσσονται γύρω από το χωριό. Είναι αμιγώς αποδεκτό άλλωστε ότι η ιστορία και η μυθολογία του τόπου μας προσφέρουν άπλετο υλικό για την κατασκευή σεναρίων σχετιζόμενων με αυτές και το “Eleusis” δεν αποτελεί εξαίρεση.
Κάτι που εξίσου χρήζει βελτίωσης είναι η λειτουργία σε DirectX 11 mode, μια και, παρά τις αλλαγές που επέφερε το πρώτο update, εξακολουθεί να υφίσταται πρόβλημα με τα αποδιδόμενα frames. Η HD 7970 του συστήματος δοκιμής αγκομαχούσε κατά τη διάρκεια των προσπαθειών που έκανα να βιώσω την περιπέτεια χρησιμοποιώντας αυτό το πρωτόκολλο, οπότε σύντομα τις εγκατέλειψα και το έτρεξα -απροβλημάτιστα- σε DirectX 9. Επίσης, η λειτουργία του anti-aliasing είναι προβληματική (από default είναι απενεργοποιημένο), καθώς κάθε φορά που δοκίμαζα να το ενεργοποιήσω, κατέληγα με crashάρισμα στο desktop. Τέλος, δε λείπουν κι ορισμένα glitches, που έχουν ως αποτέλεσμα να “κολλάμε” σε κάποια σημεία (π.χ. σε άκρες βράχων ή εντός θάμνων), μη μπορώντας να κουνηθούμε.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
To “Eleusis” δεν είναι καθόλου κακό παιχνίδι, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι αποτελεί την πρώτη δημιουργία της Nocturnal Works. Με τη μορφή που έχει τη στιγμή που γραφόταν το παρόν review, αποδεικνύεται σύντομο στη διάρκειά του, στερείται στοιχείων gameplay που θα ενισχύανε ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρά του και υστερεί στον τομέα του ήχου. Στον αντίποδα, αποδίδει έξοχα το περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας, είναι ατμοσφαιρικό, περικλείει στοιχεία της θρησκείας και μυθολογίας του τόπου μας και το σενάριό του, άσχετα αν τελικά καλύπτει τον παίκτη ή όχι, έχει την απαραίτητη συνοχή. Η απόκτησή του προς το παρόν μπορεί να γίνει μόνο μέσω του Desura, αλλά είναι υποψήφιο και για το Greenlight του Steam (και καλό θα ήταν να το στηρίξουμε όλοι μας).
Άποψή μου είναι ότι μία ελαφρά μείωση της τιμής του θα βοηθούσε πάρα πολύ στην αύξηση των πωλήσεων που μπορεί να επιτύχει, δίνοντας το ερέθισμα και τα εφόδια στους συμπατριώτες μας να μας δώσουν σύντομα το επόμενο παιχνίδι τους...!
*** UPDATE 20/04/2012 ***
Όπως σας είχα υποσχεθεί, επανέρχομαι για μία συμπληρωματική αναφορά, κατόπιν της κυκλοφορίας του 1.2 update και της εκ νέου ενασχόλησής μου με το παιχνίδι. Δυστυχώς, κατά τη δική μου άποψη, τελικά το update όχι μόνο δε βελτιώνει τη συνολική εμπειρία που θα έχει ο παίκτης με το Eleusis, αλλά τη χαλάει κιόλας, αφού αλλοιώνει τον χαρακτήρα του και το καθιστά ικανό να σας κάνει να το παρατήσετε ύστερα από ορισμένη ώρα.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος όμως και ξεκινώντας από τις θετικές αλλαγές, τα γραφικά είναι ακόμη καλύτερα σε DX9 mode (αφού σε DX11, παρά τις μικροβελτιώσεις, το παιχνίδι εξακολουθεί να είναι πολύ αργό), προστέθηκαν σκιές και φωτισμοί που βελτιώνουν περαιτέρω και σε αισθητό βαθμό την εικόνα του, ενώ πλέον με το πάτημα του Tab button ενεργοποιούμε το Run mode.
Κάπου εκεί τελειώνουν τα ευχάριστα όμως και επέρχεται ο προβληματισμός. Τα παιδιά της Nocturnal Works, στην προσπάθειά τους να "γεμίσουν" τον κόσμο του Eleusis, να ενισχύσουν το στοιχείο του τρόμου και να διανθίσουν το gameplay, το μετατρέψανε από καθαρόαιμο adventure σε κάτι σαν action adventure. Αυτό διότι η επιλογή τους για να επιτύχουν τα παραπάνω -και την ίδια ώρα η σημαντικότερη αλλαγή του 1.2 update- ήταν να μας κυνηγούν, σε διάφορες στιγμές, τόσο ένας λύκος όσο και μία μυστήρια φιγούρα, που κρατάει έναν πυρσό. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, για να αμυνθούμε, είναι να μαζεύουμε αντικείμενα από το έδαφος (π.χ. πέτρες), και να τα εκτοξεύουμε εναντίον τους (πατώντας το δεξί mouse button), ούτως ώστε να τους καθυστερήσουμε.
Mακάρι να ήταν χρήσιμη προσθήκη, αλλά δυστυχώς μόνο τέτοια δεν αποδείχθηκε
Kαι καλά στην περίπτωση του λύκου, εύκολα ή δύσκολα του ξεφεύγουμε τελικά, αν καταφέρουμε να απομακρυνθούμε λίγο. Δε συμβαίνει το ίδιο όμως και με την ανθρώπινη φιγούρα, που συνεχίζει να μας ακολουθεί σχεδόν όπου πάμε, ενώ ο χρόνος και η κατεύθυνση εμφάνισής της είναι τυχαία. Κρίνω ότι είναι τουλάχιστον ατυχής ο τρόπος εκπλήρωσης της υπόσχεσης που μας είχαν δώσει περί ενίσχυσης του gameplay, καθώς, αν μη τι άλλο, θα περιμέναμε να το καταφέρουν με άλλο τρόπο κι όχι να μας αναγκάσουν να τρέχουμε από 'δω κι από 'κει και να εκτοξεύουμε αντικείμενα προς αντιπάλους κάθε τρεις και λίγο, χωρίς φυσικά να αποφεύγουμε πάντα τον θάνατο και την κουραστική επανάληψη κάποιων διαδικασιών.
Εκτός όμως του όποιου εκνευρισμού μπορεί να μας προκληθεί, αλλά και της απροσδόκητης, πρόσκαιρης, μετατροπής του παιχνιδιού σε action-adventure, ακόμη και σεναριακά η αλλαγή δε στέκει και στερείται λογικής, αφού δε δένει καθόλου με την υπόθεση και την κατάληξη αυτής. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να επιδιώκεται ο θάνατος του ήρωα. Όποιος το έχει ήδη ολοκληρώσει, καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοώ. Δεν αναφέρω τίποτα περισσότερο για να μη προβώ σε spoilers.
Συνεπώς, πολύ φοβάμαι ότι στην παρούσα μορφή του το Eleusis πιθανώς θα αρέσει σε λιγότερους παίκτες σε σχέση με εκείνη που είχε μέχρι πρότινος, καθότι σαφέστατα απομακρύνεται από το adventure κοινό, ενώ την ίδια στιγμή υποπίπτει και στο μεγάλο σφάλμα της σεναριακής αυτοαναίρεσής του. Αν δεν αρέσκεστε στη μίξη action στοιχείων σε παιχνίδια περιπέτειας, όπως ο γράφων, θεωρήστε ότι το 70% που βλέπετε ως βαθμολογία πέφτει στα επίπεδα του 62%. Οι υπόλοιποι ίσως βρείτε τις προσθήκες ικανές να ανεβάσουν τα επίπεδα αγωνίας που θα νιώσετε μέχρι να το ολοκληρώσετε, οπότε θα αποδειχθείτε πρόθυμοι να κάνετε και τα στραβά μάτια στο σεναριακό φάουλ που υφίσταται...
Ιστορία:www.ragequit.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου